Handjes nodig

Dick ooms – voorzitter

 

Maar waar blijven die ‘vrienden’ dan? Anders gezegd: waarom vertaalt dat succes zich dan niet in een groeiend ledenaantal? In plaats van te groeien, daalt het ledenaantal al vele jaren. We weten het, we maken ons er zorgen over, maar we slagen er nog niet in het tij te keren.

 

Natuurlijk is het van belang dat we een zekere omvang houden: hoe groter de AVN is, hoe meer de politiek rekening met ons zal houden. Drie en een half duizend leden is nog steeds heel behoorlijk. Maar alleen ‘winnen’, succes hebben en waardering krijgen, is niet genoeg: je krijgt er dan niet automatisch leden bij.

 

Naamsbekendheid is belangrijk om er leden bij te krijgen. Op dat gebied kunnen en moeten we een verbeterslag maken. Hoe vertaal je je successen in naamsbekendheid? En hoe gebruik je die vervolgens om nieuwe leden te werven?

 

Toen ik in 1998 als vrijwilliger bij de AVN aan de slag ging stond de teller boven de achtduizend. Dertig jaar geleden deden we ledenwerving op de fiets, door in straat na straat overal foldertjes in de bus te doen. We kregen er duizenden leden mee. Anno 2024 mag dat niet meer en is het ook niet meer van deze tijd. Maar hoe dan wel? Sinds 1998 zijn we meer dan gehalveerd.

 

Wat te doen? Public Relations (PR) en ledenwerving is een vak, maar het is niet de specialiteit van natuurbeschermers. Natuurlijk hebben we er binnen het bestuur wel ideeën over en hebben we een PR-plan gemaakt, maar wie gaat die plannen uitvoeren?

 

Onze portefeuillehouders en bestuursleden hebben hun handen vol om alle stedelijke ontwikkelingen en bedreigingen voor groen en natuur te volgen en er op te reageren, en om de vereniging draaiend te houden. Wat we dus dringend nodig hebben is professioneel advies en leden die hierover willen meedenken, en helpen om goede plannen ook uit te voeren.

 

Handjes nodig dus!