Uitgave: Haagwinde-2020-1

Je kunt je het nu niet meer voorstellen dat heel Europa ooit bedekt was met enorme magnoliabossen! Wat een bloemenpracht moet dat geweest zijn in het voorjaar. Toch was dat het geval in het Tertiair: 65,5 tot 2,6 miljoen jaar geleden. Vèr voor de ijstijden. Ook in Limburg zijn daarvan fossielen gevonden.

Bomen hebben als eigenschap dat ze zoveel mogelijk zonlicht willen absorberen. Er komt dan een moment dat de meeste bomen in hun groei zo ver gevorderd zijn -de kruinen breed uitgewaaierd en de stammen dik en vertakt- dat het zomers op de bosbodem donker wordt. Struiken en kruiden leggen het loodje bij gebrek aan licht. In een bos vol bomen ontstaat daarom een soortenarmoede. Met het vorderen der jaren zal het bos uiteindelijk steeds meer uit een collectie kale stammen en hoge kruinen gaan bestaan. Vooral in een beukenbos is het leeg op de bodem.

Je kunt natuurlijk met het vliegtuig naar de Galapagos Eilanden reizen om bijzondere planten en dieren te zien. Maar gewoon om de hoek, in een boomspiegel of tussen de stoeptegels en op een muurtje groeien ook fantastische plantjes. Sinds de gemeente is gestopt met chemische onkruidbestrijding kunnen we steeds weer nieuwe plantensoorten in de stad ontdekken.

Het is zeer slecht gesteld met de visstand in Mariahoeve. Het was ooit goed vissen in deze Haagse wijk uit de jaren zestig. Dat is behoorlijk veranderd. Op het ogenblik komt er nog nauwelijks vis voor in de meeste wijkwateren. We zouden dat graag anders zien.

Een oud spreekwoord luidt: ‘boompje groot, plantertje dood’. Vertaald naar de praktijk van natuurbescherming: het tempo waarin natuurbeleid en beheerplannen kunnen worden gerealiseerd verhoudt zich slecht met de hectiek van verkiezingen, jaarlijkse begrotingen en frequente wisselingen van bestuurders en hun adviseurs en ambtenaren. De uitvoering van nieuwe plannen met het groen, en vervolgens de evaluatie daarvan vergt nu eenmaal een proces van jaren en de natuur laat zich niet versnellen. Hoewel het lijkt dat ik hiermee een open deur intrap, bewijst de praktijk anders. Bij de wisseling van bestuurders, adviseurs en beheerders merken we dat de noodzakelijke continuïteit van de uitvoering vaak onder druk komt te staan. Gemaakte afspraken of reeds ingezette projecten komen dan weer ter discussie.