Uitgave: haagwinde-2016-3

Samenvatting

Wat wij u nog wilden vertellen

Een boom die van slordigheid houdt

De treurbeuk (Fagus sylvatica ‘Pendula’) is een zeldzaamheid onder de Haagse bomen. Op vier locaties staat hij als monumentaal te boek: de Algemene Begraafplaats aan de Kerkhoflaan, de begraafplaats Oud Eik en Duinen, de binnenplaats van scholengemeenschap Zandvliet aan de Bezuidenhoutseweg en een vierde exemplaar aan de rand van de vijver in landgoed Oosterbeek.

Ter gelegenheid van het 90 jarig Jubileum gaat de AVN een boekje uitgeven over Haags groen uit verleden en heden. Hiervoor kunnen we dankbaar gebruik maken van de 25 afleveringen die Frans Beekman tussen 2007 en 2013 schreef voor Haagwinde. Fotograaf Jaap Lemstra zorgt voor de moderne (kleuren)foto’s op exact dezelfde plaatsen. We geven u vast een voorproefje in onderstaand artikel. Het boek verschijnt in voorjaar 2017.

Den Haag is rijk aan muurplanten. De waarde van muurbegroeiingen is meerledig: oude, verweerde muren met begroeiingen krijgen karakter door de groene uitstraling en verhogen daarmee de cultuurhistorische waarde. Het geheel aan muren en muurbegroeiingen is een micro-ecosy­steem op zich en draagt zo bij aan de natuurwaarde in de stad. Karakteris­tiek zijn vooral de muurbegroeiingen op de oude kademuren. Deze muren zijn ongeveer 100 jaar oud. Daarnaast zijn ook (voeten van) tuinmuren gewilde vestigingsplaatsen.

Heeft u zich aangemeld voor een van de stadsgesprekken over de Scheve­ningse Bosjes en het Westbroekpark? Dat kon tot 5 september. Als u er niet bij kunt zijn,kunt u tot 17oktober ook digitaal meepraten.We hopen dat velen van u dat doen, zoals ook veel AVN leden dit jaar hebben gereageerd op de eerste plannen voor het Internationaal Park.

Zodra het broedseizoen ten einde loopt, stromen de aanvra­gen voor kapvergunningen weer binnen. De AVN houdt altijd een extra oogje in het zeil. Er was een aanvraag bij voor drie Italiaanse populieren In de Beijersstraat (Transvaal). AVN­ boomdeskundige Bas Steenks ging op onderzoek uit.

De buitenplaatsen rond Den Haag en Leiden zijn vrijwel allemaal hoog en droog gesitueerd op een voormalige strandwal (oude duinenrij), en via een heerweg (openbaar) en/of opvaart vanuit de naastgele­gen stad goed bereikbaar. Welgestelde stede­lingen ontsnapten in de zomermaanden graag aan de vieze en stinkende steden. Waren de eer­ste buitens niet meer dan een “heerenkamer” in een aangekochte boerderij, in de loop van de tijd werden huis en erf door de opeenvolgende eigenaren uitgebreid, verfraaid en vergroot tot aanzienlijke complexen. Berbice is goed bewaard gebleven en haar geschiedenis is uitgebreid beschreven in het boek “Begeerlijk Berbice” dat onlangs ver­scheen. Dankzij de beschikbare documentatie krijgen we nu een goed beeld van de bewo­ners en hun buitenplaats. Niet alleen van huis en interieur, maar ook van aanleg, beheer en onderhoud van tuin en park. Vele eigenaren hebben ieder op hun eigen wijze elementen toegevoegd, veranderd of in later jaren – door gebrek aan onderhoud – laten verwilderen.