Afscheid van een Haagse bosbaas

Voor het Haagse publiek is Peter vooral bekend omdat hij het beheer van Koekamp, Malieveld en Haagse Bos onder zijn hoede heeft. Maar het areaal van deze beheereenheid beslaat veel meer dan bosterreinen. Ook veenweidegebieden in de regio, waar SBB door natuurlijk beheer weidevogels weer een kans geeft, horen daarbij. “Als boswachter in Westvoorden bedien je een heel breed vakgebied en dat maakt het werk voor mij hier extra interessant”. Peter vindt het daarom wel spijtig dat hij nu wordt overgeplaatst. “Vooral dat Haagse Bos is mijn liefhebberij. Toen ik hier kwam, stonden er heel veel jonge bomen. In de oorlog was het bos immers voor het grootste gedeelte gekapt. Het was mijn taak om dat jonge bos op een goede manier groot te krijgen. Om een mooie diversiteit in het bomenbestand te stimuleren. Dat betekent keuzes maken en op de juiste momenten dunnen”.

Gebruikersgroep
Het was tijdens die momenten dat Peter te maken kreeg met verontruste bewoners. Elke acht jaar gaat de zaag in het bos en zodra het publiek gele stippen op de bomen ziet verschijnen, ontstaat er protest. “Ik snap dat best hoor, de mensen zijn ongelofelijk betrokken bij hun Haagse Bos en een kettingzaag klinkt heel agressief. Maar bomen in de groei moeten de ruimte krijgen om groot te worden en als je niet alleen maar dunne rechte stammen wilt kweken, zullen er keuzes gemaakt moeten worden”. Dat dunnen is voor Peter een filosofisch proces dat begint als hij in zijn vrije tijd een ronde te paard maakt. “Vanaf een paardenrug kijk je heel anders naar de natuur. Dan krijg ik een goed beeld welke bomen eruit kunnen. Pas daarna ga ik te voet met de gele spuitbus rond om te stippen”.
Het bos is de afgelopen 35 jaar opgedeeld in kavels met verschillende beheerdoelstellingen. De conditie van de bodem is richtinggevend. Waar het vochtig is, kan een moerasbos groeien terwijl op droge zandgrond vooral boomsoorten als eik en beuk staan. Voor de communicatie met het publiek is er sinds 1998 een gebruikersgroep waarmee SBB de beheerplannen bespreekt.

Uitbater
Van Osch is echter niet alleen bosbeheerder, hij is ook uitbater. “Toen ik hier in 1981 in dienst kwam, werd het Malieveld alleen gebruikt als demonstratieterrein en twee keer per jaar verhuurd voor de jaarlijkse kermis en het Kerstcircus. Inmiddels exploiteren we het Malieveld jaarrond als evenemententerrein. Dat brengt geld in het laatje”. Vooral dat laatste is tegenwoordig belangrijk, want sinds SBB een zelfstandig bestuursorgaan van de rijksoverheid is geworden en niet meer volledig door de overheid betaald wordt, moet het de financiële broek meer zelf ophouden. Reden ook waarom er geen gratis excursies meer gegeven worden en men op zoek is naar recreatieve verdienmodellen die bij het bos passen.

Dienstwoning
Nadat Peter en zijn vrouw eerst een paar jaar in de boswachterswoning van het Rijswijkse bos hadden gewoond, kwam de dienstwoning op de Koekamp beschikbaar. Door toenemend vandalisme was er behoefte aan permanent toezicht op de hertenkamp en de werkschuren. De Koekamp was in die tijd nog openbaar toegankelijk via een wandelpad tussen Koekamplaan en Den Haag Centraal. Groot was de schrik toen op een zondagnacht het rieten dak van het informatiecentrum annex theeschenkerij afbrandde. Ook de boswachterswoning had toen nog een rieten dak en het huis ontsnapte ternauwernood aan overspattende vonken. Sinds die tijd is dat voetpad verdwenen en gaat het toegangshek van de Koekamp na 18.00 uur op slot. “Desondanks moet ik nog zeer regelmatig de politie bellen omdat er ’s nachts onverlaten op het terrein rondscharrelen. Dat zijn de minder leuke consequenties van het wonen in zo’n dienstwoning”.

Leuke herinneringen
Verder blikt hij terug op vooral veel leuke herinneringen. “Zoals toen de scouting hier jaarlijks een bosweekend hield en er door de jongens en meisjes een proeve van bekwaamheid moest worden uitgevoerd. In het bos werden jonge essenstammen uitgezocht die gehakt konden worden en van die stammetjes werd een bijlsteel gemaakt. We sloten dan af met een kampvuur. Ook de organisaties van de concerten op de Walther Boerweide en de vele Haagse Bosdagen waren een groot succes. Het was werk dat we als gezin oppakten. Mijn vrouw Annemiek reed rond op een bakfiets met koffie en lunchpakketten. Mijn zoon Sven en dochter Ingeborg hielpen ook mee. ‘s Avonds voor de vrijwilligers een feest met maaltijd in de werkschuur met muziek rond het kampvuur. De eerste bosdagen waren zeer succesvol en druk bezocht, maar zoals  dat met alles gaat, de gewenning slaat toe en als het weer een keer niet meezit, komt de klad erin. Na de verzelfstandiging van SBB kon het financieel ook niet meer gerealiseerd worden. Gelukkig worden de (betaalde) excursies momenteel wel heel goed bezocht.”
Ondanks zijn lange dienstverband is Peter nog lang niet toe aan pensioen. In 2017 krijgt hij een functie in Overijssel. “Het zal wel wennen zijn, maar we tellen onze zegeningen. We zijn nu nog fit genoeg om de overstap te maken en we verhuizen naar een klein boerderijtje met voldoende ruimte voor onszelf en de menagerie die we hier op de Koekamp ook bij huis houden. En wie weet maak ik op termijn wel mijn eigen hertenkamp”.