haagwinde-2020-3

“Oh, oh Den Haag, mooie stad achter de duinen ...” zo bezingt Harrie Jekkers de unieke twee-eenheid van een grote stad direct naast een prachtig en kwetsbaar natuurgebied. De AVN ontstond bijna honderd jaar geleden in het spanningsveld tussen een grote, naar ruimte zoekende stad en kwetsbare duinnatuur, die het waard is om beschermd te worden. We kunnen nog steeds trots zijn op het behoud van het duingebiedje Wapendal, destijds het eerste wapenfeit van de jonge AVN.

Wie in het voorjaar of zomer over de Raamweg langs de Koninginnegracht fietst, zal snel de weelderig begroeide bermen opmerken. Aan de overzijde van het water heb je vanuit tram 9 goed zicht op de uitbundige plantengroei langs de gracht. Voor een beter beeld van de variatie in plantensoorten hebben wij medio juli 2019 en begin mei 2020 weerszijden van het water bezocht. Tijdens wandelingen tussen het Hubertusviaduct en het Malieveld hebben wij de ons bekende soorten genoteerd.

Na de massale kap van essen die twee jaar geleden plaatsvond, troffen we weer een bos vol bomen met stippen aan.

Eerder schreef ik in Haagwinde over het mysterie egel. Onwaarschijnlijke gedragingen van een stekelig zoogdier die door de eeuwen heen als sprookjes werden afgedaan. Te gek om waar te zijn. Toch bleek uit een jarenlang onderzoek van de Engelse bioloog Maurice Burton dat veel van deze verhalen op waarheid berustten.

Toen ik op een windstille, zonnige zondagmorgen medio juni mijn hond uitliet in park Marlot bewoog er opeens een boomstam in mijn blikveld. Met een zacht geraas zakte een van de drie stammen van een majestueuze haagbeuk ter aarde. ‘Slachtoffer van de droogte’, concludeerde ik snel, maar de echte oorzaak bleek vandalisme.

De Haagse Nota Stadsnatuur is de opvolger van de Nota Ecologische Verbindingszones die twee jaar geleden afliep. De nieuwe opzet is breder.

In mijn artikel in de vorige Haagwinde belichtte ik een aantal gevolgen van stikstofemissie voor de biodiversiteit. In dit vervolgartikel ben ik op zoek naar oplossingen. Als we niets doen zal de biodiversiteit steeds verder wegzakken. En er zijn ook op lokaal niveau mogelijkheden om bij te dragen aan herstel. Kleine herstelprojecten kunnen veel betekenend zijn.

Nog maar zelden zoekt de AVN haar toevlucht tot het maken van een beroepschrift voor de Raad van State, maar voor de procedure van het Bestemmingsplan Westmade Noord van de gemeente Westland zagen we ons genoodzaakt om dat toch te doen.

Afgelopen voorjaar heeft onze vogeldeskundige Adri Remeeus een broedvogelinventarisatie gedaan rondom het sportpak van Cartouche in Leidschendam.

Op de plek in het bos aan de Aletta Jacobsweg waar gekapt hout wordt opgeslagen, staat al sinds vorig jaar een dieselaggregaat te draaien dat 24 uur per dag dikke wolken uitlaatgassen uitspuwt. Het aggregaat staat daar om een tijdelijke zendmast van stroom te voorzien. Deze situatie duurt nu al ruim een jaar en we […]

Volgens onderzoek van TNO heeft Den Haag het sterkste hitte-eiland effect van alle Nederlandse steden. En met de klimaatverandering wordt het nog warmer.

Tot voor kort gebeurde het regelmatig dat grote bomen op binnenterreinen van bouwblokken gemakkelijk een kapvergunning kregen omdat de boom teveel schaduw gaf. Daar kijken we tegenwoordig anders tegenaan.

Tussen de Laan van Eik en Duinen en de kruising Thorbeckelaan is voor de Mient een herinrichting ontwikkeld met grote invloed op de groene omgeving. Belangrijkste aanleiding is de rioolvervanging maar tegelijk probeert de gemeente een oplossing te zoeken voor het grote gebrek aan parkeerplaatsen in de buurt. Verder spelen problemen in het bomenbestand een rol. De Mient is een fraaie groene laan maar bij controle van de bomen bleken er nogal wat mankementen aanwezig die op korte of langere termijn echte problemen gaan vormen.

Over de historie van het landgoed Clingendael is reeds veel geschreven en zeker ook over de periode dat de familie Van Brienen eigenaar was van deze buitenplaats. Marguerite Mary baronesse Van Brienen was de laatste van deze tak (1871-1939). Dit artikel beperkt zich tot de lange reeks honden van de baronesse – freule Daisy – die allemaal een graf met zerk kregen in haar riante achtertuin.

Niet inheems en ook niet Europees, maar de Wollemi pine is wel een heel belangrijke boom. Er is slechts één plekje op aarde waar hij van nature voorkomt en waar hij pas in 1994 werd ontdekt.