Haagwinde-2020-1

Een oud spreekwoord luidt: ‘boompje groot, plantertje dood’. Vertaald naar de praktijk van natuurbescherming: het tempo waarin natuurbeleid en beheerplannen kunnen worden gerealiseerd verhoudt zich slecht met de hectiek van verkiezingen, jaarlijkse begrotingen en frequente wisselingen van bestuurders en hun adviseurs en ambtenaren. De uitvoering van nieuwe plannen met het groen, en vervolgens de evaluatie daarvan vergt nu eenmaal een proces van jaren en de natuur laat zich niet versnellen. Hoewel het lijkt dat ik hiermee een open deur intrap, bewijst de praktijk anders. Bij de wisseling van bestuurders, adviseurs en beheerders merken we dat de noodzakelijke continuïteit van de uitvoering vaak onder druk komt te staan. Gemaakte afspraken of reeds ingezette projecten komen dan weer ter discussie.

Het is zeer slecht gesteld met de visstand in Mariahoeve. Het was ooit goed vissen in deze Haagse wijk uit de jaren zestig. Dat is behoorlijk veranderd. Op het ogenblik komt er nog nauwelijks vis voor in de meeste wijkwateren. We zouden dat graag anders zien.

Bomen hebben als eigenschap dat ze zoveel mogelijk zonlicht willen absorberen. Er komt dan een moment dat de meeste bomen in hun groei zo ver gevorderd zijn -de kruinen breed uitgewaaierd en de stammen dik en vertakt- dat het zomers op de bosbodem donker wordt. Struiken en kruiden leggen het loodje bij gebrek aan licht. In een bos vol bomen ontstaat daarom een soortenarmoede. Met het vorderen der jaren zal het bos uiteindelijk steeds meer uit een collectie kale stammen en hoge kruinen gaan bestaan. Vooral in een beukenbos is het leeg op de bodem.

Je kunt natuurlijk met het vliegtuig naar de Galapagos Eilanden reizen om bijzondere planten en dieren te zien. Maar gewoon om de hoek, in een boomspiegel of tussen de stoeptegels en op een muurtje groeien ook fantastische plantjes. Sinds de gemeente is gestopt met chemische onkruidbestrijding kunnen we steeds weer nieuwe plantensoorten in de stad ontdekken.

Op allerlei plekken wil de gemeente meer horeca toelaten in het groen, bijvoorbeeld op de Koekamp of langs het Verversingskanaal. De horeca die vroeger in het groen stond, heeft nu vaak een andere bestemming: de Bataaf is een tennispark geworden en de uitspanning aan de Scheveningseweg een benzinestation. Aan de rand van Waalsdorp was ooit de theeschenkerij Duindal. Daar staan nu de gebouwen van TNO en NCIA.

Het artikel over de buitenplaats Nieuw Vredenoord dat we vorig jaar maart in Haagwinde plaatsten, heeft heel wat losgemaakt. Vooral omwonenden vinden dat de AVN tegen de kapplannen van honderden bomen zou moeten ageren. Dat essenbos is helaas aangetast door de essentaksterfte en wordt binnenkort toch gekapt voor aanleg van een waterdoorvoer. Het blijkt echter tegenstrijdig beleid van verschillende overheden dat Vredenoord kwelt.

Omwonenden van het Madeliefveld in Leidschenveen maken zich zorgen over bouwplannen die woningcorporatie WoonInvest voor het terrein heeft. Omdat de AVN in 2017 al een zienswijze indiende op het bestemmingsplan voor deze omgeving, namen bewoners contact op voor advies.

De gemeente is overtuigd dat er geen volkstuinen van ATV Zonnegaarde geofferd mogen worden voor de aanleg van een breed fietspad met natuurvriendelijke oever. Het plan voor deze recreatieve fietsverbinding tussen twee nieuwbouwwijken stamde uit 2008 toen de structuurvisie van het Erasmusveld werd vastgesteld.

In het kader van de stedelijke verdichting wordt de industriële Binckhorst aankomende jaren omgebouwd tot levendige woon-werklocatie.

Het college van de gemeente Westland heeft het besluit genomen een hellingbaan aan te leggen over de strandopgang Molenslag in Monster. Die komt dan op de plaats van de huidige trappen.

Hockeyclub Cartouche in Voorburg wil promoveren naar de eredivisie. En dat is niet alleen een sportieve ambitie. De status van de eredivisie vraagt ook om andere faciliteiten en betere bereikbaarheid. De wens voor een hoofdveld met tribune en een parkeergarage moet gefinancierd worden met projectontwikkeling voor woningen. En dat heeft weer gevolgen voor de groene omgeving.

In het najaar van 2019 doken er in de media uit het hele land plotseling berichten op over stankoverlast van de vruchten van de Ginkgo biloba. Het ging zelfs zover dat wijkbewoners eisten dat de bomen werden verwijderd. Dat werd over het algemeen geweigerd maar in een enkele stad werd er wel gehoor aan gegeven. Zo moesten bijvoorbeeld bomen rond een speeltuin wijken. Gelukkig bleef het bij uitzonderingen.

Steeds vaker zien we smalle geveltuinen naast de voordeuren ontstaan. Dat komt deels door de stimulans van project “Operatie Steenbreek”. Maar we zien tegenwoordig ook dat de gemeente mooie sierranden in de stoep aanlegt nadat de wijk een straatrenovatie heeft ondergaan. Bewoners mogen dan zelf hun groen aanplanten.

Je kunt je het nu niet meer voorstellen dat heel Europa ooit bedekt was met enorme magnoliabossen! Wat een bloemenpracht moet dat geweest zijn in het voorjaar. Toch was dat het geval in het Tertiair: 65,5 tot 2,6 miljoen jaar geleden. Vèr voor de ijstijden. Ook in Limburg zijn daarvan fossielen gevonden.